اثر پلی ساکاریدهای غیرنشاسته ای نامحلول در جیره حاوی جو بر عملکرد جوجه های گوشتی

این آزمایش به منظور بررسی اثر استفاده از پلی ساکاریدهای غیرنشاسته ای نامحلول (سبوس گندم) در جیره حاوی جو بر عملکرد جوجه های گوشتی انجام شد. تعداد 392 قطعه جوجه ماده سویه راس 308 در سن 11 روزگی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 7 تیمار، 4 تکرار و 14 قطعه جوجه در هر تکرار استفاده شدند. جیره های آزمایشی عبارت بودند از: 1- جیره بر پایه ذرت (شاهد) 2- جیره بر پایه 30 درصد جو 3- جیره بر پایه 30 درصد جو به همراه آنزیم روابیو 4- جیره بر پایه 30 درصد جو به همراه آنتی بیوتیک آویلامایسین 5- جیره بر پایه 30 درصد جو به همراه 4 درصد سبوس گندم 6- جیره بر پایه 30 درصد جو به همراه 8 درصد سبوس گندم 7- جیره بر پایه 30 درصد جو به همراه 12 درصد سبوس گندم. این آزمایش در دوره رشد (11 تا 24 روزگی) و پایانی (25 تا 42 روزگی) انجام گرفت. در 23 روزگی از هر تیمار 4 جوجه (یک پرنده به ازای هر تکرار) کشتار شد و در 24 روزگی از هر تیمار 8 جوجه (دو پرنده به ازای هر تکرار) به صورت تصادفی انتخاب و خونگیری از ورید بال آن ها صورت گرفت. کشتار و خونگیری از پرنده ها به ترتیب در 40 و 41 روزگی مجدداً تکرار شد. نتایج این آزمایش نشان داد که مصرف خوراک و افزایش وزن در کل دوره آزمایش (11 تا 42) تحت تأثیر جیره های آزمایشی قرار نگرفت اما اختلافی در ضریب تبدیل خوراک در کل دوره مشاهده شد (01/0p<) و تیمار بر پایه جو بالاترین ضریب تبدیل خوراک را نشان داد، در صورتی که استفاده از آنزیم، آنتی بیوتیک و سطوح 4 و 8 درصد سبوس گندم سبب کاهش ضریب تبدیل خوراک شدند و با تیمار شاهد تفاوتی نداشتند. اثر تیمارهای آزمایشی روی کلسترول سرم در 40 روزگی معنی دار بود و استفاده از سبوس گندم سبب کاهش کلسترول سرم شد. اثر تیمارهای آزمایشی روی تری گلیسرید سرم در 24 روزگی معنی دار (01/0p<) بود و جیره های حاوی سبوس گندم کمترین تری گلیسرید سرم را داشتند. اثر جیره های آزمایشی روی درصد وزن لاشه پرندگان در 23 روزگی معنی دار (01/0p<) بود و استفاده از آنتی بیوتیک و 12 درصد سبوس گندم در جیره بر پایه جو سبب افزایش وزن لاشه شد. اما در 40 روزگی اختلاف معنی داری بین درصد وزن لاشه تیمارهای مختلف وجود نداشت. همچنین اختلافی در چربی بطنی تیمارهای آزمایشی مشاهده شد (01/0p<) و جیره های بر پایه جو و جیره های حاوی جو + سطوح مختلف سبوس گندم سبب کاهش چربی بطنی شدند. ارتفاع پرز ژئوژنوم جوجه های تغذیه شده با سطوح 8 و 12 درصد سبوس گندم افزایشی )05/0(p< نسبت به تیمار بر پایه جو داشت. در کل به نظر می رسد با توجه به عملکرد جوجه های گوشتی، سطوح 4 و 8 درصد سبوس گندم در های بر پایه جو بتوانند بر بهبود ضریب تبدیل خوراک موثر باشند.